ÖZGÜRLÜK KUŞU

Bahçem. Kurumuş dallarında küçük kuşların yaşadığı geceleri minik avucumla yem verip beslediğim minik kuşlara barınak olan bahçem. Güneş ışıklarının odama girmesine izin vermeyen ceviz ağacının gölgesi gibi karga sürüleri gökyüzünde süzülürken kendimi bahçemde buldum.  Beyaz çitlerin arasından süzülerek gelen bir salyangoz bana gülümsüyordu. Arkadaki arkadaş salyangoz ise çitleri tırmanmayı seçmiş olmalı ki kan ter içinde sırılsıklam terleri etrafa saçılmış arkasında iz bırakarak çiti aşmaya çalışıyordu. O da ne? Ceviz ağacının dalında bir ses.

_ Ahmet  Abi, Ahmet  Abi. Ben çok acıktım, bana yemek verir misin?

Benim minik kuşum sen de mi geldin. Benim bahçemin gonca gülüsün sen. Hoş geldin Safalar getirdin. Ne iyi ettin de geldin. Ben her gece senin adını anmadan uyuyamazdım. Oğluma minik kuşun hikayesini anlatırdım. Beraber hikayeni bitirir oğlum uyurdu . Her gece minik kuş, “Ahmet Abi , Ahmet Abi ben çok susadım. Bana birazcık su verir misin?” diye gelir penceremizi tıklatırdı. Ahmet Serdar da pencereyi açar minik kuşa su verir hal hatır sorardı. Minik kuş parkta çok oynadığını, kaydıraktan kaydığını, salıncakta sallandığını anlatırdı. Bütün bunları yaparken zaman su gibi akıp geçer, su içmek aklına gelmezdi. Susuzluğa dayanamayınca parkın karşında Ahmet’in evinin olduğunu hatırlar, ve uçarak gelir , pencerenin önünde bekler. “Tık tık “ cama vurur ve Ahmet’e seslenir. Ve su ister. Hikayemiz hep böyledir. Minik kuş ya su ister, ya yemek ister, ya da Ahmet ile oynamak ister. Benim oğluma minik kuşla ilgilenmek çok iyi gelirdi. Kuzum benim bak minik kuş gerçekten şimdi sana sesleniyor. Evde olsan da su versen minik kuşa. Ama minik kuşun arkadaşları da var yanında unutmayasın.



Derya Akar Balcı
www.kafiye.net