YARAMAZ KANGURU ZOTZOT

Handadır handa,
Bir kara manda,
Üç yüz yaşındaydım,
Tee evvel zamanda.
Mavi çadır gerilmiş,
Duydum pazar kurulmuş,
Vurdum karıncaya palanı,
Kırk yerden kırdım kalanı,
Sardım sırtına
Seksen  çuval soğanı,
Vardım pazara.
Vay ne pazar, ne pazar,
Güzeller güzelle gezer.

Bir zamanlar ormanın birinde Zotzot adında yaramaz bir kanguru yaşarmış.

Bu kanguru öyle böyle yaramazlardan değilmiş. Her gün kırılmadık cam, bozulmadık eşya bırakmazmış.

Tüm orman halkı da tıpkı anne kanguru gibi Zotzot’un bu yaramazlıklarından bıkıp usanmışlar.

Zotzot’u gören hayvanlar onu hemen kovalar, bir daha gelmemesini tembihlermiş.

Fakat Zotzot söylenilenlerin hiç birirne kulak asmaz, bildiğinden şaşmazmış.

Gel zaman git zaman, anne kanguru alışverişe çıkmış. Evden ayrılırken de Zotzot’a yaramazlık yapmaması konusunda defalarca uyarmış.

Annesi evden çıkar çıkmaz bizim Zotzot önce süpürgeyi bozmuş. Ardından aynayı kırmış. En sonunda da çamaşır makinasını bozmuş.

Bir müddet sonra alış verişten dönen anne kanguru, gördüğü manzara karşısında deliye dönmüş.

Zotzot’u bir güzel patakladıktan sonra:

“Defoooollll! Seni gözüm görmesin!” Demiş.

Bu sözleri gerçek algılayan Zotzot hemen evi terk etmiş.

Az gitmiş, uz gitmiş. Dere tepe düz gitmiş. Vara vara hiç bir hayvanın olmadığı ıssız bir ormana varmış.

Önce etrafta bulduklarıyla karnını doyurmuş. Akşam olunca da bir ağaç kovuğuna girip uyumuş.

Böylelikle aradan günler geçmiş.

Eve gelmeyen Zotzot’u merak eden anne kanguru, orman polisine başvurmuş. Polis onu günlerce aramış. En sonunda aramaya orman halkı da katılmış.

Fakat Zotzot’u kimseler bulamamış.

Anne kanguru üzüntüden yataklara düşmüş. Diğer hayvanlar da Zotzot’a söylediklerinden ötürü pişman olmuşlar.

Keşke gelse de tekrar yaramazlık yapsa derlermiş.

Gelelim bizim Zotzot’a:

O ormanda aç susuz kalakalmış. Bu süre zarfında yaptığı yaramazlıkları düşünmüş. Ne kadar da kötülük yaptığını düşünmüş.

Kendi kendine:

“Bu günden tezi yok, ormanıma döneceğim ve bir daha asla yaramazlık yapmayacağım.” Diye söz vermiş.

Aç susuz düşmüş yollara.

Az gitmiş, uz gitmiş. Dere tepe düz gitmiş. Vara vara evlerine varmış.

Karşısında Zotzot’u gören anne kanguru sevinçten deliye dönmüş.

O günden sonra asla yaramazlık yapmayan Zotzot, orman halkı tarafından çok sevilmiş.

Onlar ermiş muradına. Biz çıkalım Kaf Dağına…



Hacer Taner Bulut
www.kafiye.net