Geçmişe Gitmek


Geçmişe gittim bu gün ve düşündüm…

Kaleme dökünce bir nevi terapi gibi geliyor umarım benimle birlikte sizde empati kurup ne demek istediğimi anlarsınız. Sizden istediğim,bu yazımı okumaya başlamadan önce gözlerinizi kapatıp, hissetmeniz…

10 yıl öncesiydi dört bir tarafım saldırı altında kalıp da nasıl mücadele ettiğimi hatırladım.O günlerde sürekli bir muhalefetle karşı karşıya kalmıştım, her fikrim çürütülmeye çalışılmış hatta bazı konularda engellenmiştim.

Her günümü,bir öncekinin kötü bir kopyası gibi sıradan ve rutin yaşıyordum.Üstelik kendim dahil,eşim, çocuklarım ve çevremdeki herkese bu artık normal geliyordu.Yaşadığım bir stres,beni bu durgunluktan çıkararak,elimde olmadan bir hareketin ortasına atmıştı. O günlerde,korkmuştum ve bu ufak bir stresle kazandığım farkındalığı pek önemsememiştim ama yaşamıma getirdiği enerji için sonradan şükretmiştim.

Bu çatışmaların bir de içsel yansımalarıyla uğraşmak zorunda kalmıştım ki,beni oldukça zorlamış fakat bir dostun desteği ve çelik gibi iradesiyle üstesinden gelmiştim.Şimdi huzurluyum çünkü içimdeki enerjiyi dışarıya çıkarmakla hata etmemiş olduğumu görüyorum…

Diyeceğim o ki, rüzgarı okumasını öğrenmek size rotanızı ileriye götürmeniz konusunda pusula olabilir.Memnuniyet, çocukluk düşlerinde bir halka şeker, ben daima en güzelini yazıp sizlerle paylaşmayı hedef almış hatta güçlü bir bağ kurduğuma inanıyorum.Gönül diler ki; kalbe dokunulsun, hayatımıza naçizane ışık saçanlar olsun.



İlknur Yıldırım
www.kafiye.net