ELBET BİR GÜN


Ben şimdi susuyorum, şiirler konuşacak
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün
Falan – filanlar değil, mahirler konuşacak
Kalemler bencilliği, yıkacak elbet bir gün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün

Bir çift kelam ederken, nadide sözleriyle
Zernişandan muhteşem, asude özleriyle
Yüreklerde can bulan, dostane gözleriyle
Gözüme güven ile bakacak elbet bir gün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün

Bir ömür dik durarak düşmeyerek ayağa
Doğruluğun mührünü, vurarak yeni çağa
Muhabbet yağmuruyla yağarak ulu dağa
Irmak olup, sel olup, akacak elbet birgün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün

Zulme amel edene, şimşekler gibi öakıp
Donmak üzere olan, kalplerde ateş yakıp
Kadirşinas ruhuyla, gönül gözüyle bakıp
Dostça el uzatarak, sıkacak elbet bir gün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün

Gözlerime bakarken, farkımı fark ederek
Gittiğin yoldan dönüp geriye çark ederek
Hak denilen mekana nefsini park ederek
Küle üflerken ateş yakacak elbet bir gün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün

Doğru bildiği yerde çekmek isterken çile
Dünyasından vazgeçip Hakk’ı getirip dile
Rahman ve Rahim olan, Allah’ ın emri ile
Doğruluk nişanesi, takacak elbet bir gün
Beni de anlayanlar, çıkacak elbet bir gün



Temel Ata
27,11,2019
06.49

www.kafiye.net