BU DÜNYA BÖYLE

Bir insan sevince, söver kaçar mı
Yüzünde haya yok kaçar mı kaçar
Hiç canan, canından, ara açar mı
Sözünde maya yok, açar mı, açar

Ateşle şu bazen, kolboyun gezer
Her damla düşer de kayayı çözer
Bir çift söz hasmını, ezer de üzer
Ezmek ne, ortadan biçer mi, biçer

Gül bile dalından, düşerken yere
Rüzgara ram olur, göz göre göre
Bülbül bühtan eder durur kadere
Gün gelir dalından, uçar mı, uçar

Birine can demek emken yaraya
Bir can gider, boyun eğer paraya
Aşk gemisi dönmek ister karaya
Sözler o an kalır düçar mi düçar

Derler ki “gözyaşı, delermiş dağı”
Bu yolda sunarmış kurban adağı
Bir çift söz yakarmış dili, dudağı
Susuz can ummanı, içer mi, içer

Ata-i’m her sözün, ölç öyle söyle
Havanda su dövme ağayla beyle
Şu yalan dünyanın devranı böyle
Faniler bu elden geçer mi, geçer

Temel Ata
06.09.2019
07:28
www.kafiye.net