YALNIZLIQ

/ Bir qadının gündeliyinden/


Bezen o qeder yalnız hiss edersen ki özünü. Yanında olanın bele çox uzaq görüner sene. O zaman gözlerin dikiler mavi göyüzüne..
O anda içinden bir arzu keçer. Göyde qanad çalan o quşlar, qaranquşlar kimi uçmaq .. uçmaq…

Baş götürüb qaçmaq… En pisi de odur ki seni bu arzuya iteleyen yaxın bildiyin , o uzağındır. Belke de bu amansız feleyin sene qurduğu tuzağıdır. Xatırlamaq istersen o an unutmaq istemediyin xatireleri..

Amma yene ovutmaz seni. O anlıq sevincler, umidler bele sene daha çox yad geler… Vazgeçersen o an her şeyden. Çünki qazanmaqçün daha heçbir şeyin qalmadığını anlarsan… Daha çabalamaq da istemezsin…İnsan meğlub olmağı da bacarmalı..
Bacarmalı ki sonu görünmeyen o yoldan çıxa bilsin..

Yaxşı olan her şey bir gün bitir . Tez ya gec. Amma bitir ve o zaman gözel görünen heyat da daha gözel görünmür.O zaman yene de her birimizin en sadiq dostu “Yalnızlıq” harayımıza çatır..

Amma sen o yalnızlığa sadiq qala bilmezsen, onun sene sadiq olduğu qeder… Gec -tez ondan qaçacaqsan.
Çünki, her şeye alışan insanın bu heyatda alışa bilmediyi yegane şey YALNIZLIQDIR!

Seadet Rzayeva Qerib
www.kafiye.net