Bilesin

Yine kar boranlı gönül dağlarım
Dalga dalda dönen sis’tir bilesin
Buz oldu eridi güzel çağlarım
Boğazda düğlenen ses’tir bilesin
*
Bahar gelse yine yayla yaylamaz
Her yer cennet olsa bir yer eğlemez
Seni bırak ele bile söylemez
Bu deli cihana küs’tür bilesin
*
Hangi dertden desem yüreğim yandı
Vakit öyle vakti ışığım söndü
Kara gözlerime boz duman indi
Üzerime çöken pus’tur bilesin
*
Yeter ettiklerin gelmiyor dile
Dört yanımdan sardı bitmeyen çile
Gizimde saklarım diyemem ele
Beni böyle eden us’dur bilesin
*
Leyla’yım düşlerimin hep yarım kaldı
Sabrım sona erdi dağarcık doldu
Bağrıma açtığın yara kırk oldu
Yıllardır tuttuğum yas’ tır bilesin

Leylican
Leyla Yıldırım
www.kafiye.net