HEYAT

Heç oturub düşündünüz mü?
Heyatımız eslinde düşündüyümüzden de çox qısa..
An, zaman meselesi…
Her birimizin heyatıyla ölümü arasında bir ip çekili…bu bizim heyat ipimiz..
Ve her birimiz o ipin üzerinde yeriyirik .
O ipi sona qeder gedenler çox az…
Kimi düşür, kimi yarıya qeder gedebilir, 
o ipden sendeleyib asılı qalanlar da olur… heyatla ölüm arasında mücadile edenler…
Kimimiz sadece ireli baxaraq, kimimiz geriye baxaraq…
Geriye daim baxaraq addımlayanlar hemişe arxada qalır, her bir işden…
ve tez -tez geriye baxdıqları üçün , onları arxadan geri çeken güce teslim olub büdreyir, hetta yıxılır..
Ayaga qalxmaq ele asan olmur, bezen heç qalxmaq bele olmur… 
Ona göre geriye hemişe baxmaq olmaz, herden bax,amma geride taxılıb qalma…
Kimimiz asta- asta , qorxa – qorxa.
Suyu bele üfürüb içe- içe …
Kimimiz ise eksine cesaretle…
ölümün gözünün içine baxa – baxa vüqarla,
meğrurca…

AN

Anlıq zövqler, anlıq sevincler, anlıq xoşbextlikler…
Eslinde o “ An” dediyimiz kelmenin içinde ne qeder uzun zaman olduğunu heç düşündünüzmü?
An deyib keçirik..Anin gozelliyini duyaq, görek..
Günlük heyatımızda biz heç bilirsinizmi ferqine varmadan, dadını çıxartmağa zaman ayırmadığımız gözellik dolu ne qeder anlar qaçırırıq. Bunlar eşq dolu, sevgi dolu anılar …yaradanın, tebietin bize sunduğu gözelliklerden tutmuş her şey.
Hetta sade bir yiyecek, meselen her hansı bir meyve, onun rengi, etri, dadı bunları duyaraq, dadının lezzetini hiss ederek ve bu anların yaratdığı duyğuların ferqine vararaq, ,yaradana, tebiete teşekkür ederek yemek lazım.
Sessiz bir yerde oturub tebieti seyr etmek, quşların sesini dinlemek, gözelliklerle temasa girmek, tebietin etrini içimize çekmek, bunlar hamısı anlıq olsa bele gözel deyilmi? 
An deyib keçmeyelim, anlıq yaşadığımız sevinc -xoşbextliyi xatırladıqca yeniden o anları yaşar kimi olmuruqmu? O zaman “ an” dediyimiz gözel şeyler boş keçirdiyimiz zamandan daha üstün deyilmi?
İnsan son ölüm saatında bele yaşadığı anıları, o anın içine sığışdıraraq gözünün önünden qocaman heyat keçirir… 
ve “an “dediyimiz o “ana “zamanı sıgışdırır .

ZAMAN

Zaman ise bizden qaçar..
Biz zamanı esla tutub saxlaya bilmerik, o daim qaçır…Zamanın sadece nebzini tutmaq lazım, ondan semereli istifade etmek… yoxsa bizi gözlemeyecek… öz yolunda davam edecek…Biz ise heç hara qaça bilmerik, ne qederimizden, ne özümüzden, ne de ki zamandan ireli ….ve zaman çox ciddi onla oynamaq olmaz… zamanı neye, kime serf edeceyine diqqet etmelisen ki, sonra boşa keçirdiyin zamana üzülmeyesen… Zaman heyatımızda on önemli ünsür..

SEADET QERİB RZAYEVA
www.kafiye.net