POLYANA OLURDUM

Polyana olurdum bazı geceler
Gök yüzünü seyrederdim
Kelepçe vurulmuş ellerimle
Yıldızlara dokunmak isterdim
Yıldızlar titrerdi davetime

Rüyalar sevişirdi duygularımla
Bedelini ödemiş bir mahkumdum
Hayatım mutsuz ve umutsuzluk
Üzerine kurulmuş inşaat gibiydi
Uçurum kenarına düşerdi yüzüm

Bazen ilkbaharda kocaman 
Kardan adam yapardı içimdeki çocuk
Fırtınada ters dönen ama direnen
Şemsiye olurdu umutlarım
Ama ben polyana olurdum geceleri

Rolünü çalmıştım polyana
Ne kadar sürerdi bu bilmeden
Mavi bir kafeste tutsaktım
Kuş misali çırpınan
Özgürken tutsaktım yaşama

Polyana kimliğinde kaçak yaşıyorum
Benim hiç umutlarım olmadı
İntiharlardaken bile ruhum
Polyana tarafım girerdi araya
Suçlu mahkumun sevinçi gibiydi
Düşlerimdeki hayal alemindeki polyana

Gülsen Çolak
www.kafiye.net