ÇARESİZİM

Hayatından sessizce çıkıp gitsem diyorum.
Darıldığımdan değil, sadece çaresizim.
Hep gurbet, hep hasretlik; artık pes ediyorum.
Kırıldığımdan değil; sadece çaresizim.

Anla beni ne olur; senden başka kimim var?
Derdimi ele yansam, hemen başından savar.
Üstüme kapanıyor sığındığım dört duvar.
Burulduğumdan değil; sadece çaresizim.

Farz et ki ölmüşüm yâr; aşkımız yarım kalmış.
Dualarımı duyup, Rabbim canımı almış.
Zannetme deli gönlüm, varlığından bunalmış.
Yorulduğumdan değil; sadece çaresizim.

“Sevda cezasız kalmaz.” derlerdi; inanmazdım.
Sanma ki pişman oldum; olsam böyle yanmazdım,
İftira ateşine çılgınca dayanmazdım.
Durulduğumdan değil; sadece çaresizim.

Kaçıp kurtulamadım, iç kemiren kurdumdan.
Kollarım bitap düştü zalimlere gardımdan.
Lekelenmiş adımız; o sebeple yurdumdan
Sürüldüğümden değil; sadece çaresizim.

Ne mutlu sevdiğini duvağıyla alana,
Alnı açık, dürüstçe, sığınmadan yalana.
Umudumu tüketip denizdeki yılana
Sarıldığımdan değil; sadece çaresizim.

Mücella Pakdemir
www.kafiye.net