USANDIM      

Usandım;
Yıllarca içinde kendimi göremediğim gözlere bakmaktan.
Usandım;
Yıllarca beni sarmayan kolların, bana uzanmasını beklemekten.
Usandım;
Beni sevmeyen yürekten,  sevgi dinlemekten usandım.
Usandım;
Ömrümün yarısını beklentilerle geçirmekten.
Yine de her şeye rağmen belki dedim, belki.

Her gün gözümü açtığımda;
Belki bu gün beklentilerim bana döner dedim,
Ama yanıldım, yanılttın beni.
Usandım
Yanılmaktan, beni yanıltmandan usandım.
Direnmekten
Umarsızlığına,  sevgisiz yüreğine
Meydan okumaktan yorgun düştüm

Dayanamıyorum artık.
Dizlerim taşımıyor bedenimi.
Yılların yorgunluğu,
Bir de beni bana bırakmışlığın.
Mücadele edemiyorum artık hiçbir şeyle.
Beni yorgun ve yılgın düşürdü hayata karşı.

Her aynaya baktığımda;
Yılların cefa çizgilerini görüyorum karşımda.

Ben mi?
Artık bilmiyorum nerede ve ne haldeyim.
Cismim olsa da ruhum bilinmezliklerde.

Darmadağınık zihnim.
Düşünemiyorum artık yok hiçbir fikrim.
Hayattan bezdirdin beni zalim,
Usandım .
Usandım artık her şeyden,
Yaşamaktan, nefes almaktan usandım.
Her gece başımı yastığa koyduğumda
Dua ediyorum; Belki diyorum, belki
Belki sabah uyanmam kurtulurum bu cefadan.

Usandım
Her gece kabuslarla kan ter içinde uyanmaktan.
Başımı biraz daha yastığa gömüp,
Korkudan tir tir titremekten usandım.

Yıllarımı uğruna sevgine her şeyine adadığım adam!
Bak ne hale getirdin beni gördün mü?
Hayatı zehir ettin.

Yoruldum.
Yaşamaktan, nefes almaktan yoruldum.
Artık darağacım kurulsun.
İdam sehpam hazırlansın.
Daha fazla gücüm kalmadı.

Son isteğim senden;
Gözlerimin içine bakarak,
Bir tekme vur ayaklarımın altında duran sehpaya.
Ruhum bedenimden sıyrılırken;
Bir sigara yak ve ruhuma üfle, üfle ki canıma değsin.
Can bedenimden ayrılana dek,
Gözlerini gözlerimden ayırma,
Belki iş işten geçtikten sonrada olsa
Seni son nefesime kadar ne çok sevdiğimi,
Belki o zaman anlarsın.

28–02–2012
Nur UYGUN 
www.kafiye.net