DÖNGÜ

Gözlerim duvardaki akrebi kovalayan yelkovana takılıyor
Düşünüyorum
İlerlediği yol hep aynı daire dönüyor
Hep kovalamakla geçiyor zaman

Kendi kendime soruyorum
Şu saatten ne farkım var diyorum
Senin ruhun var sevdiklerin var
Onlarla mutlu olabiliyorsun diyorum

Düşünüyorum
Sonra aynaya bakıyorum sorguluyorum
Kurgulu saatten hiçbir farkım yok
Hep aynı şeyleri yaptığımı fark ediyorum
Farklılıkları özlüyorum

Zembereği kurularak gerilmiş
Sonrasında ansızın boşalan bir saat gibiyim
Yıllarım gidiyor geri gelmeyecek
Bilmem anlatabiliyor muyum…

SERAP ATAY
15-OCAK-2010
www.kafiye.net