DÖNÜLMEZ ARTIK BAŞA

Şafak, rengini vermiş gecenin ellerine.
Son adımlar ürkerek yürüyor sessizliğe.

Yorulmuş kanatları boşa geçen zamanın.
Dökülmüş yaprakları ömründeki hazanın.

Kaplamış yeri göğü, ruhtaki inlemeler.
Senden önce gidenler, bir bilsen ki nerdeler?

Ölüm denen gerçekten dönülmez artık başa,
Yazılmış adın sanın, bir beyaz mermer taşa.

Ülkü Duysak
www.kafiye.net