Hani Bir Yanı Vardır ya İnsanın..

Hani bir yanı vardır insanın,kendi gibi
Şehrin son tramvayında mesela
Korkuyla saydamlaşan karanlıkta
Bir yanı vardır insanın, kendi gibi…
Kuytu ve soğuk bir koltukta,
Mevsimi gelmiş bir çiçek gibi sere serpe
Öyle ürkek, öyle mutlak, öyle muallak 

Hani bir yanı vardır insanın,film gibi
Bağlandığı kıyıları döverken bir ezgi
Diline dolaşan sözleri
Suyuna karışan…!
Sözüne karışan…!
-‘Her şeyi yapabilirdim
Ama hiç bir şey yapmadım’
Öyle tadında filmin, öyle uzak… 

Hani bir yanı vardır insanın, gizlide kalan
En büyük kozunu oynanamışken henüz,
Papirüse perçinlenmiş sır gibi
Tebessümünü taşırken, kendine dair,
Arkasında kalan gözlerin
Bir yanı vardır gizlisinde… 

Hani bir yanı vardır insanın, aşka dokunurken!
Düşlerine kavuşup tutarken,
Ve adanmış hayatların yeminini ederken bilfiil
Kendinden vazgeçen, bir yanı vardır.
Öyle masum, öyle içten,öyle saf…! 

Ve bir yanı vardır insanın,hep kendiyle beraber…
Öyle yalnız, öyle serkeş ve öyle saklı içinde..
Bir yanı vardır,ötesinde…

 Fatih  ÜNVER
www.kafiye.net