Melankoli

Zihninde büyüdükçe, derin izler bıraktı 
Aklından atamadı, bunca olan biteni 
Derleyip topladıkça, mesafesi ıraktı 
Düşündükçe beyninde, tiftik gibi çiteni

O mutlu günlerini, hafızadan kürümez 
Unutmak istedikçe, mazisinden sürümez 
Gam yüklü yüreğinde, yaşattıkça çürümez 
Çıkartmak mümkün değil, anısından yiteni

Lâl olan dillerini, zorlasa bıçak açmaz 
Kara bahtlı kaderi, kovaladıkça kaçmaz 
Muma dönüşen umut, etrafa ışık saçmaz 
Hala niye düşünür, hüzünlere iteni

Hep bir ümit uğruna, değer mi bunca çile 
Sus pus iken yüreği, konuşup gelmez dile 
Kalan ömrünü harcar, tüketip bile bile 
Dönecek diye bekler, bırakıp da gideni

Ateşten gömlek olsa, giydikçe teni yakmaz 
Dağlasa bedenini, kavrulan yere bakmaz 
Böyle büyük sevdaya, paslı çiviyi çakmaz 
Yine sevgiyle anar, ömrü zindan edeni

Nesrin Önem 
13 04. 2017 
Tekirdağ
www.kafiye.net