Aşk!

Sağanak yağmur gibiydi aşk.! 
Sırılsıklam ıslatırken bedeni 
Ne çok bilindik duygular vardı içinde 
Sevindiren ve kalpte hüsran yaratan 
Damarlarında çoğalıp iliğinden boşalan 
Tutsaklaşan vücutta esirleşen 
Ne kaçmaya yeter gücün, ne de kurtulmak istersin 
Sımsıkı bağlanırken kördüğümle

Sarhoşluğunu yaşarken yüreğin 
Bağımlılık yapıverir anlamadan 
Hatta tiryakisi olurcasına 
Ne kadar canını acıtsa vazgeçemezsin 
Katlanırken sancısı yüz binlercesine 
Kasırgalar koparken savrulursun 
Ufaldıkça kum tanesinden farkın kalmaz 
Umut ışığı ararken gözlerin
Neye uğradığını şaşırıp kalırken 
Sadece tesellidir avunman için 
Kızgın lavlara dönüştükçe aşk.!

Oysa tatlı melodidir kulağında 
Fısıldarken sevda sözlerini 
Kalbi yerinden fırlatırcasına 
Büyüsü alır götürür derinliğine 
Çıkmak istemez tadan bığulsa bile

Asırlardır uğrunda kaç canlar yandı 
Sevdalıların çoğu ise hevese kandı 
Yinede vazgeçmedi aşkın akıbetinden 
Canına mâl olsada savundu sevdasını

Nesrin Önem 
27 03. 2017 
Tekirdağ
www.kafiye.net