ŞAİR OLMASAYDIM

Şair olmasaydım,
Dörtnala koşarken duygularım,
Ne kadar dilesem de,
Yalın ayak yürüyecekti sözcükler.
Arkalarından bakakalacaktım…
Sızamayacaktı kalp peteğimin balı gönüllere…
Gönüllere, mısra mısra dolamayacaktım.
Rüzgâr dokunurken saçlarıma,
Uçurtmaların peşine takılamayacaktım…

Şair olmasaydım,
Hüznün bu kadar güzel olduğunu anlayamayacaktım.
Ne karanlığı bilecek,
Ne ışığı kuşanacaktım.
Güneşe kafa tutamayacak,
Ay ışığında sabahlayamayacaktım.
Yıldızlar göz kırparken karanlıklara,
Ufukları keşfe çıkamayacaktım.

Şair olmasaydım,
Hayal ırmağında yıkanamayacak,
Yağmurlar yağarken yeryüzüne,
Damlaların serinliğinde ağlayamayacaktım…
Rengârenk olayım derken gökkuşağında,
Belki de hiçbir renk olamayacaktım.
Gelincikleri ayıramayacaktım,
Yüreğimdeki ayrık otlarından…
Gözlerini bu kadar güzel anlatamayacak;
Hayal evrenimde,
Saçlarına karanfiller takamayacaktım sevgilinin…

Şair olmasaydım,
Sevdanın kızgın çöllerinde yanamayacak,
Bir vaha bulup,
Kanamayacaktım…
Kirlendikçe ruhum,
Duygu denizinde arınamayacaktım.

Şair olmasaydım
Aşkı şairce anlatan şiirler yazamayacaktım.
Sevdam boynu bükük,
Sevdam öksüz ve yetim kalacaktı. 
İyi ki şairim,
Ve bilin ki,
Şiirlerimin her kahramanı biraz benim…

Ülkü Duysak
www.kafiye.net