GÜL TAKTIM SAÇLARINA

Yüzü hiç gülmedi kadının

Bir gül dikti bahçesine
Umut bağladı
Gülümsemeler, sevinçler bağladı
Her bir goncaya

Gül büyüdü, açıldı goncaları
Sanki gülümsüyordu kadına
Tamam, dedi 
Bu kez gülecek bahtım
Gülmeyen başına
Gül takmak istedi
Belki güler umuduyla

El uzattı güle
İçi kıpır kıpır
Unuttuğu bir şey vardı
Kocaman dikenler
Battı kadının eline
Kan damladı gülün yaprağına

Gülmedik başa gül taksan
Yine gülmezdi
Anladı….

Ayşe Sönmez Bulut – ANTALYA
www.kafiye.net