Sus Deme Anne

Sus deme
Bırak akıtayım zehrimi
Acılar yüklendim
Taşıyamıyorum düşkünüm anne
Ateş böcekleri de söndürdü ışığını
Yüreğim söndü anne
Ağlama deme anne
Ağlama deme
Fırtınalar kopuyor
Volkanlar patlıyor
İçim taşıyor
Hiç öğretmedin ki
Kalabalık içinde yalnız olmayı
Acıyı ekmeğime katık yapmayı
Hiç söylemedin ki
Gecelerin kavurduğunu
Güneşim battı anne
Kavruluyorum
Savruluyor küllerim
Ayrılık da batarmış yüreğe
Dağ idim
Çığ düştü eteklerime
Akıyor bedenim
Eriyorum
Ah annem ah
Her şeyi öğretinde
Öğretmedin yüreğimi kefenlemeyi
Sen gittin öksüz kaldı saçlarım anne
Dolanıyor geceleri boynuma
Ah anam ah
Kızardın kötü söz söyleyince
Yasaklamıştın küfür etmeyi
Karanlığa ne diyeceğim
Dilimin ucunda kırılıyor isyanlar
Şah damarım çatladı
Kanıyorum anne
Bir merhem yap
Öp ki geçsin anne
Hiçbir şey deva değil bana
Titriyorum anne
İçim titriyor
Ört üstümü
Salla ayaklarında
küçük kızın masalını tekrar anlat ANNE,
Korkma dediğin masalı düşür diline
Al yaşadığım yaşları
Geri ver bir an çocukluğumu
Ninniler söyle başucumda
Tıpkı eskisi gibi
Uyut beni anne
Uyut beni
Uyanmamak üzere

Lemide Safiye ÇAKIR
www.kafiye.net