Arkamdakiler
Bir gün, 
Geçmişteki izleri silip 
Kırılgan pişmanlıkları 
Günahlarımıza yükleyeceğiz, 
Veda ederken sorgularımıza 
Bedenimiz köprü olacak, 
Keşkeleri silip atacağız hayatımızdan, 
Alev topuna dönmüş yalanları, 
İki damla gözyaşıyla söndürmeye çalışacağız. 

Bir gün, 
Aynada göreceğiz kendimizi, 
Yaşamımızın yansımasıdır içindeki, 
Sızlayan kalbimizle 
İzleyeceğiz içindeki bizi, 
Korkular sessizce gelecek, 
Var olmakla olmamak arasında 
Çaresizlikle bekleyeceğiz, 
Ölümle yaşam arasındaki 
Kaderimizin ihanetini çizeceğiz. 

Bir gün, 
Bir çığlık duyacağız arkamızda, 
Ürkerek baktığımızda 
Neyi aradığımızı bilemeden 
Damla damla eriyeceğiz zamanda, 
Yaşamı pencerenin arkasından seyrederken 
Tutsaklığını yaşayacağız özlemlerin, 
Küllenmiş duygularımızın sonsuzluğunda 
Kadere boyun eğip 
Bedelini ödeyeceğiz kaybettiklerimizin. 

Bir gün, 
Dalıp gideceğiz anılara, 
Kuytu bir köşede sessizce 
Gençliğimizin şarkılarını söyleyip 
Umutlar dikeceğiz ikinci baharımıza, 
Bastırılmış duyguların tutsaklığında 
Şiirler yazacağız aklaşmış saçlarımıza, 
Ellerimizi yüreğimizin üstüne koyup 
Hayallerimize merdiven kuracağız, 
Son durağımıza yaklaşırken 
Yaşlı ağaçların koyu gölgelerinde 
Vefayla kök salan dostları anacağız.
Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ 
www.kafiye.net