HELE DOĞULMAMIŞAM

   Hələ doğulmamışam…
Doğuldu Yer kürəsi …
Ulduzu doğuldu, ayı doğuldu ,
dənizi doğuldu , çayı doğuldu…
Bir ana bətninə doğuldum mən də …
Doqquz ay yaşadım …
Böyüdüm… Qocaldım…Öldüm… Dirildim…
 
 Köçdüm yeni dünyaya ,
Atama, anama şad xəbər kimi ,
Hələ bu dünyadan bixəbər kimi.
 
Daddım meyvəsindən , içdim suyundan ,
Yığdım gözlərimə gördüklərimi ,
Yığdım ürəyimə sevdiklərimi ,
Hərənin öz yeri oldu içimdə .
 
İllər ötüşdükcə izim böyüdü ,
Izim böyüdükcə sözüm böyüdü ,
Gördüm oyunları gözüm böyüdü ,
Bu dünya kiçildi mən böyüdükcə .
 
Gördüm ki, havası suyu azalır.
Daha yaşamağın duzu azalır…
Səsım uçub gedir başqa dünyaya ,
Baxdığım tərəfdə baxışım itir .
 
 
Zaman saçlarıma naxışlar salır,
Ömrümün bəzəyi, naxışı itir.
Köhnəlir bu dünya hər addımbaşı,
Ünvanı köhnəlir, yaşı köhnəlir.
 
  
Başımın üstündə ayı, ulduzu,
Ayağım altında daşı köhnəlir.
Köçür çiyinlərdə itirdiklərim ,
Ağaca çevrilib, quşa çevrilib,
Çiçəyə çevrilib, daşa çevrilib 
Baş alıb gedirlər başqa dünyaya…
 
  
Mənsə yaşayıram insan ömrünü,
Ağac olmamışam, quş olmamışam,
Çiçək olmamışam , daş olmamışam.
Elə bu dünya da ana bətnidi,
Hələ bu dünyadan doğulmamışam.
Hələ bu dünyadan doğulmamışam.
 
 

 
Cevanşir  ESGER
www.kafiye.net