Bentlerin Yalnızlığı

 
Nedir şiir insanın çaresizliğinden başka
Yağmurlarda yıkanan bentlerin yalnızlığı
Maviyi düşleyen hayallerin
Soğuk duvarlardan sızmak istemesiydi belkide
Bir papatyaya bakarken duyulan özlemdi
Bir çocuk masumiyetinde iç çekmesiydi
Bir birikimdi belkide
Bir harf ummanında savrulurken
Kaç acıyla sarmaladım şiirlerimle yaramı
Şimdi Dünyanın bütün sabahları yüreğimden sökülür
Ölüme uyanmak’tı belki de
Bir yanlızlığı ma daha gözlerimi açmak
Bir de o en sevdiğim kuşların göç zamanı
Ve Eylül akşamı
Şimdi kaç ölüm uzaktır benden
Gecenin yanığında bir yürek söküğünü
Göz yaşlarıyla dikmek
Özlemek
Öyle ansızın ve nâ dan
Ve yinede ölür gibi sevmek
Beklemek işte her şeye rağmen
Daha hiç kimsenin uyanmadığı
Seherlerin en serin ucunda
Kış güneşinde kar tanesi gibi eriyerek
Sevmek ölesiye
Doyasıya sevmek istemek…

 

Ayfer Aksoy

www.kafiye.net