Yalnızlığın Şehadeti

Ayırdım ruhumu zamanın b/eşiğinden /
bir yanım toprak kokusu 
diğer yanım sonsuz bir ârâfta

bahar gelmiş hasretime 

sevinci kursağında 
bir çocuk yüzüdür son umudum 
kırılmış aynalarda

sisler 
sancı nöbetleri 
efkâr dönümü 
yüz görümlüğün olsun
gel ne olur beni düşlerimden yine kundakla

bahar gelmiş hasretime 
içimde kar kış 
birde solmuş bir hüzün çok eskilerden kalma
yürü yalnızlığım puşt gecelerin ayazına 
yürü
aynı yerinden yüzlerce kere kırılmışlığınla
yürü bütün yıkılmışlığın ve bütün yorgunluğunla 
geceden geç rüzgarı dokundur saçlarına
kendime kendimden uzağım 
yaklaş biraz vuslatına
vuslatın ki hicrandır bana

destursuz dolaşıyorum artık namahrem kalabalıklarda 
aklımı kaybediyorum dönüşsüz yollarda
kendi kendime tuzağım

ayyuka çıkmış içimin isyanı
sazlı 
sözlü belden aşağı geçişleri izliyorum sokaklarda 
yüzsüz cesetler görüyorum
şen kahkahaların ardında

kurşuna dizilesi 
yasaklı şiirleri saklıyorum koynumda
kaçtımda geldim hayatın nüshasından ben bu yanlızlığa

yıldızları 
ırmakları 
kırlangıçları 
ve 
ceylanların tedirginliğini iyi bilirim 

makina sesleri 
trafik karmaşası 
rant düzeni 
ve 
sahte merhabalardan 
yargılanıyorum 
her geceyarısı 
yabancıyım oysa ben 
böylesi bir hayata

bahar gelmiş hasretime / 
kendimi öldüresiye seni seviyorum

Ayfer Aksoy 
www.kafiye.net