Adı Olmayan Sevdalara

Seni söylemek şiir olsa 
her dize kapanırdı ayaklarına, 
Her kelime sabah olup 
dans ederdi pencerende, 
Ümitler yaşardı çok eskilerden 
Mutluluk alkışlardı sessizliğin içinde 
Sanki başka bir mevsimin sözcükleriyle 
Dudaklarımdan gitmezdin şiir gibi… 

Seni söylemek şarkı olsa 
her köşeye sızardı soluksuz nağmelerin, 
Yanağıma değerdi azat edilmiş hasretin 
Delikanlıca sarılırdı sol yanıma 
isimsiz sevişmelerin… 
Senin dudaklarınla öperdim 
hüzünleri alnından, 
Tenindeki son dokunuşuma 
ezberletirdim sevgimin ezgilerini… 

Seni söylemek deniz olsa 
yalnız gemilerinin limanı olurdum, 
Işgal ederdim bütün kıyılarını 
akşam kızılı bakışlarımla, 
Hazan susuşlu yıldızları 
kavuştururdum dalgalarına, 
Islak saçlarımı örterdim üstüne 
Öperdim usulca martı kanatlı umutlarını 
Senin gözlerinde saklardım 
kum tanelerinin mahremliğini, 
Dalardım derinlerine 
Sırlarını verirdim 
Vurgun yemiş sevgilerin… 

Ve seni sevmek ertelenmiş düşlerim olsa 
Gecelere yürürdüm gözlerinle, 
Hiç uyanmamak üzere 
Uzanırdım mehtabın kollarına… 

Zeynep Nilgün GÖKÇEÖZ
www.kafiye.net