SENSİZLİĞE DÜŞERİM


Yine ellerimden düşüyor ellerin
Gözlerimden gözlerin
Bu bahar, bu bahçe ondan yaprak döküyor
Ondan renklerini yitirişi
Şehirde bir sessizlik
Sade yüreğimin sesi
Kulaklarımı sağır ediyor
Zaman ne geçmek biliyor
Ne bekleneni getiriyor
Hatıralara sarmalanmış bu şehir
Yokluğunda el sürülmüyor
Gülüşlerim pencere ardında saklı kalmış
Gözlerim eski bir mazide takılı
Kapılar açılmıyor güzel günlere
Sen bırakıp gittiğin günden beri
Kimsesiz bir çocuk gibi düşlerim
Sessizce sensizliğe düşerim…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net