ÖZNESİ YÜKLEM ŞİİR

Ufukta ki belli belirsiz bir deniz fenerinden,
Düşman dalgalardan kaçan bir Deniz Kızı
Adını İsabella sandın
Ama değil…
Akşama hazırlık yapan sadece takalar mı?
Sabahtan kalan izmarit balığı gördüm ben,
Bir gemi motorundan gelen sesle
Bir dalgadan diğerine sıçrayan…
Hadi, gözlerini kapat,
Bir kaşif edasıyla
Martı çığlıklarından korkmadan
Boyası eskitme bank’ta
Kur imparatorluğunu yönet kendi bildiğince..
Notaların intikam uçuşları varsa semada,
Bir dilek tut, ama deniz kızını unutma…
İçinden çıkar dolunay’ı,
Fırlat bilinen ezberlerin körkütük buhurdanlığını
Mangalda köz bırakma
Bırakma özlemenin öznesini
Yüklem çoktan nefesine yerleşti…

Nuray  TUNÇ
www.kafiye.net