ÖYLESİNE BENİMSİN

Şebnem saflıklarından geldim sana,
Yüzdüğüm
Keşfedilmemiş hatta el değmemiş
“Sen” diyarlarından…
Kalbin yongasını unuttum sonra,
Senin her susuşlarında..
42.sayfanın ardından sıyrılan benliğim
Ati’den kaçan bakışlarında.
Ey erdemine katlandığım yalnızlığım,
Söyle neresindesin
İçindemisin”Hiç”lerin,
Yoksa büsbütün dışındamı”Geri Kalanın”…
Uyusam kaybolurmuy du
Rüyamdaki göğün karanlığı..
Ve Sen perçemi düşmüş hangi sabahın
Taze koparılmış”hanımelleri”nden çıkıp geliverirsin,
Bilmediğim meyve tadlarındaki tenin
Kuşkonmazlara mı saklamıştı beni
Ve Sen Ey Sevgili
İşte Öylesine Benimsin..

Nuray TUNÇ
www.kafiye.net