Hava Çok Kararmamıştı

Hava çok kararmamıştı
”İnsan” görünümlü yüzler görüyordum
Yüreğim elimde içlerinden geçiyordum.
Aylardan hangisindeyim ?
Mevsimlerden ne ?
Günlerden Cumartesi mi ?
Bilmiyorum.!
Ben en taze baharımın içindeyim.
Daha güzel baharlarımı bekliyorum.
Yollarda korna sesleri,
Elimi kaldırıyorum.
Bekle beni anne!
Fazla geç kalmadan geliyorum.

Havada hüzün kokan bir akşam gizli
Yaşama güler gibi,
Yaşımı siler gibi…
Otobüs camında kirli bir göz hapsindeyim.
Hiç bu kadar çaresiz kalmamıştı düşlerim
Yüreğimi kirli bir elin içinde bıraktım,
Koparılmıştı gülüşlerim.

Çıkmaz bir sokaktayım anne!
Hangi çığlıktan sonra duyulur ki sesim ?
Bileklerim acıyor anne!
Sesimde ağlayan milyonlarca kuş sesleri
Gökyüzümü çaldılar,
Kanatlarımı kırdılar
Uçamıyorum.
Bekle beni anne!
Bir düşün içinde sana geliyorum.
Bırakın kök salayım düşlerimin içinde
Kirli elleriniz dolaşmasın üzerimde.
Şimdi gökyüzünün tüm maviliklerini verseniz de
Hangi gökyüzüne kanat çırparım ki
Çaldığınız düşlerimle…

Ümran YILDIRIM
www.kafiye.net