Aramızdan O Sabah Ayrıldın

28 Ocak 2008 Pazartesi sabahı
Aramızdan o sabah ayrıldın… Ve seni 29 Ocak 2008 de ebedi istirahatine uğurladık..  Tam 7 yıl oldu..  Dile kolay, 7 koskoca yıl.. Ama ne aklımızdan, ne yüreğimizden nede yaşamımızdan hiç ayrılmadın. Biz seni yaşatmaya devam ediyoruz babam.. Ömrümüz oldukça da yaşatacağız.. Ki.. satırlarımda hep sen var olacaksın, var olmaya devam edeceksin.

Senin evladın olmaktan duyduğum gurur nasıl eksilmiyorsa içimde, sevginde saygında içimde hep artacak.. Üstelik senin yaşlarına yaklaştıkça, aramızdan ayrıldığın andan sonra yerini almayı öğrenince;  ailenin, ailemizin her türlü ihtiyacını düşünme alışkanlığı kazanınca, seni çok daha iyi anlar oldum can babam..

En çok senli kurulan geniş aile sofralarımızı özlüyorum.  O sofranın bereketini, huzurunu, keyfini arıyor yüreğim.. Zaten sağlık sorunları ile birlikte ağız tadımız da azaldı, her şey yenmiyor artık.. yense de eskisi gibi keyfi olmuyor.. Sofralar paylaştığın insanlarla güzel.. Yediğinin tadı o zaman artıyor.

Bazen bir duble rakı ile efkar dağıtıyorum soframda.. Seninle bu keyfi doyasıya yaşayamadığıma hayıflanıyorum. O zamanlarda seninle sadece bir şişe birayı paylaşırdık. Anamın yaptığı güzel yemeklerin zevkini artırırdık, seninle kadeh tokuşturarak..  Efkarım dinmiyor kadehlerde, özlemin dinmiyor, yürek yangını sönmüyor, sadece anlık uçup gidiyor… Sabah geri geliyor..

Sen bizi o kadar iyi yetiştirdin ki.. Bunca yıl senin gücün ile yaşıyoruz. Başımızda bir büyük yok, senin gibi düşünen yok, bir ihtiyacınız var mı diye sorun yok. Hoş soranlara da verilen cevap hep aynı.. Çok şükür bir şeye ihtiyacımız yok, sağolun.. Biz birbirimize yeterek, bir birimiz ile yetinerek yaşamayı öğrendik çok şükür. Kendi yağımız ile kavrulup, kendi emeğimiz, çabamız, gücümüz, kazancımız ile var olmayı başarmış bir aileyiz. Zaman zaman senin yerini doldurmasa da senin gibi destek veren patronlarım da var çok şükür.. Hayatımın en doğru işinde en doğru kazancı ile dimdik ayaktayım babam.. Dimdik ayaktayız. Sadece sevgin özlemin hasretin yokluğun boynumuzu büküyor..

Bir yılı daha sen içimizde ama sensiz geçiriyoruz babam..  29 Ocak, ve doğduğun gün 5 Şubatta burnumuzun direği yine sızlayacak… Ama senin sevgin hiç unutulmayacak

Nurlar içinde yat babam

RAMAZAN AKAR’ın ortanca kızı

Şule Akar

2014 01 22

www.kafiye.net