İhanet Acısı

Gecedir bütün günahları örten ayıpları yok eden,
Bütün geceyi üstüme giysem örtünemem,
Yüreğim bu utancın acısını çekemez,
Ateş olsam, toprak olsam, yok olsam…

Elimden gelse tüm hafızamı silsem,
Ya da ruhumdan bedenimi ayırabilsem,
Hiç bir şey bu acıyı örtemez, silemez,
Bütün yaşananlara sitem bile yetmez…

Artık eskisi gibi olmam olamam,
Saklamak istedimse de yaşadığımı aşikardı,
Biz olmaktan çıktık, sen ile ben olduk,
Yaşananların içinde kaybolduk…

Yol ayrımında durdum bekledim biraz,
Kendimle cebelleştim, sendeledim,
Sorular beynimin kıvrımlarında dolanırken,
Bana talim ettiren yüreğimle yetindim…

Kırılmış kristal gibi etrafa dağıldım,
Canlı bir ceset gibi dolanmaya başladım,
Ceplerime koydum gururumu benliğimi,
Ne gidebildim, ne kalabildim…

Fatma AVCI
11.06.2010
www.kafiye.net