EN ÇOK

En çok sen okşadın saçlarımı.
En çok sen bağışladın suçlarımı.
En çok sen onardın parçalanan düşlerimi.
Masken olmadı hiçbir zaman.
Neysen hep oydun karşımda.
Aydınlandım yüreğinin nurunda,
En karanlık anlarımda…

Beni en çok sen anladın.
Yer açtın her an bağrında.
Eteklerine tutundum,
Öteleyip, incitmedin.
En çok sen bekledin beni,
Camların ardında…
Hep ben vardım,
Gözlerinin buğusunda…
Beni en çok sen doyurdun.
Hep bir hakkım daha oldu,
Senin payında.

Oysa şimdi,
Bir sis perdesi var seninle aramda.
Ama hâlâ sıcacık duruyor ellerin,
Yorganımın ucunda.
Beni en çok sen sevdin,
Anneeeeeem…

Ülkü Duysak
www.kafiye.net