O KADAR YAZDIM DA..!!!!!

Beni en çok üzen, yıpratan, tabiri caizse eşşek tepmişe çeviren tek şey vedalar oldu sadece. Bana edilen vedalar yada benim el salladıklarım. Hepsinde göz yaşı oldu, canımı az yakan vedalar da oldu ama yine de hepsi önemliydi. Tek tek sardım, sarmaladım onları incinmesinler, eskimesinler diye özenle gönül çıkımda sakladım uzun seneler. Üzücü de olsalar, bol gözyaşılı da olsalar seviyorum vedalarımı. Kırgın bakışları, buruk kelimeleri, nemli mendilleri ve makyajımın akmasını…

Her insan yaşamıştır türlü türlü vedaları, kimisi imkansız olduğu için, bazısı zorunda olduğu için kimisi de ilahi takdir… Kavuşmaktan çok nedense vedalarla doludur hayatımız.

Ama bir veda var ki; Duygularımıza veda ederiz, etmeliyizdir. düşünmüş, taşınmışız, kahinler yaratıp gelecekten korkmuşuzdur. Çare kaçmaktır duygulardan istemeden de olsa. Bütün düşüncelere sır çekeriz, hayallerimize mim…Bütün vedalar kötüdür ama hatıralara veda etmek, bunun tadı diğerlerine göre daha buruktur, acımtıraktır. “Unutmak zor olsada unutmak istiyorum” deyip savaşırız kendimizle, günlerce ve geceler boyu… Bir anda kendi psikoloğumuz olmuşuzdur. Ama başarırız, kararlıyızdır çünkü vedaya..

Duyguların sahibine dimdik görünmeliyiz, öyle çıkmalıyız karşısına. Güçlü ve kararlı görmeli bizi. Yoksa çoktan hazırızdır “bu veda erken değil mi? “nin karşısın da eğilmeye, bükülmeye… Belki beyninden sevdiğinin yüzünü, bakışlarını, en özel günlerde söylenmiş aşk söcüklerini çıkartmışsındır ama Ya kalbinden? O işte gerçek vedadır. Çok veda yaşadım ama ilk defa duygularıma veda ediyorum…

Yeni bir sayfanın ilk gecesi olacak bugün, bundan sonrada olacak vedalarım ve yeni başlangıçlarım. Ama ben bugün sadece beni ağlatan,
yoran, eskiten, değersizleştiren ve kendimi kötü hissettiren herşeyle vedalaşıyorum..Kendimi sürekli avuttuğum, herşey çok güzel olacak dediğim yalanlarımla vedalaşıyorum, beni kandıran hislerimle, içimde dev gibi yaptığım aşkımla vedalaşıyorum… Ve herşeyle….

Vedaları sevdiğim kadar, hasretleri de, kavuşmaları da seviyorum.Şimdi en ağlak vedamı hatırlamaya çalışıyorum. Yok ! En son vedamdan başka birşey gelmiyor aklıma. hayata kızgın, kadere küskün, bol gözyaşılı son vedam. Canım vedam, biricik vedam… Şimdi hesaplaşma zamanı geldi. Ve 35 yaşımın ilk yılın da vedalarımdan başladım. Yolun yeni yarısının başlagıcın da vedalaşmak lazım ilk yarıyla. Dedim ya yine başlangıçlar olacak, yine vedalar. Ama bu son veda en anlaşılmazı, en anlatılmazı ve hiç anlatılmayacağı olacak hayatımda. Yeniler olacak yine, eskiler kadar yeni olmasa da . Bitimin de yine vedalar olacak. Ve burada, hayat defterime karalayacağım merhabalar ile elvadalar olacak….

Nermin Zuhal GÖRENER
www.kafiye.net