MEVLAM NE ETTİĞİNE BAKAR

Istila etse de tüm dertler gönül çehreni,
Yüzsüzce silip süpürse hergün neşeni,
Elbet yola revan olur sayılıdir günü;
O günlerde sarar yâr dediğin yareni.

Aşın ekşi, cebin delik, dost vefasız
Terse dönse işler olsa hayırsız,
Sen hoş tutabilirsen gonlundekini,
Mevlam bırakır mı seni yardımsız!

Kalem doğru yazıyorsa artıyı eksiyi,
Şaşmıyorsa dil söylerken kelimeyi,
Ne ezilip üzülürsün gamdan kederden,
Mevlam demedi mi ımtihan edeceğini!

Seni avucuna alırsa isyan körüklenir,
Kalbini ateşler de fikrin zehirlenir.
Şer de Haktan değil mi hayır gibi,
Mevlam sevdiği kuluna bela getirir.

Tabi olma kederin esaretine ey yâr!
Vurma kendine kelepçe, üşütür kar.
Kim gitmiş ahirete gamıyla kederiyle,
Mevlam edilene değil ne ettiğine bakar.

Elvan Usul
www.kafiye.net