UMUTLARIM VARDI

Umutlarım vardı benim
yürümeğe başladığım gün
Gittim hep üstüne gün be gün
Önce yürümekle başladım
Sonra okumayı öğrendim
Derken genç kız hayallerim
Olmadı gitti işte
Bir rüzgarın peşinde sürüklendim gittim
Çeşitli sınavlarla denendim
Kaderin cilvesi oyunları aldı
Beni benden bazen bulutların üstüne
Bazan da acıların içine
Bir yaprağın kuruyup
Sonbaharda yere düşüp savrulup
Dalından kopmuş taze yaprak misali
Umutlarım vardı benim
Çok çalıştım çabaladım
Elden fayda yok anladım
Kötülüklerden uzak
İyiliklere kucak açtım
İyi bir eş iyi bir anne oldum
Herşeyi sevgiyle yoğurdum
Seneler geçti gitti
Yazlar kışlar bitti
Fidanlar büyüdü ağaç oldu
Ömürler geçiyor yıllar bitiyor
Ama umutlar bitmiyor
Kalbim yine sevgi doldu..

Işın Andaç 16.9.2014
www.kafiye.net