YAVRUM

Hatırlıyorum!

Emek verdim düşüne, düşmeden sen.
En çaresizliğinde sürdüm merhemi.
Taa içimden gele gele çok sevdim ben
Unuttum sen gelince gözde veremimi.

Uzaktan baktım gözlerine dua ile,
Sen yaşa ben ölürüm dedim.
Cansa can kansa kan alın seve seve,
Yavrum için bin kez gömülürüm dedim.

Ne dert ettim kıyıda geçen ömrümü
Ne de gösterdim sızıp akan kanımı
Hiç duyurmadim sana yorgun gönlümü
Mutluluk maskesiyle verirken canımı.

Aylar ayları yıllar yılları geçince
Şımardin mi sen ey canım yavrum
Gözün malı mülkü parayı seçince
Çobanını vurdun sen ey guzel kuzum.

Nasıl tuttu ellerin kalemden evvel silgiyi,
Bir anda nasıl da silip geçtin atanı.
Korkma kullan dilindeki delgiyi,
Delik deşik etin zaten sen şu babanı.

Ey yavrum kuzum söyle sana ne ettim,
Hangi suçun vebalinden düştü bu kader?
Attığın kaldırım taşında gözünde bir ittim,
Bu kul bu hayatta hangi diyeti öder!

Elvan Usul

Reddedilen bir babanın acı feryadı.
Ne yazikki sesini hiç duyuramadı.
Öylece ağladı kalbinden kalbine
Ne yapsa kimseye yaranamadı.

www.kafiye.net