BABA

Sanki yolun başındasın, yaşın gelmiş elliye,
Bu yaşa kadar kendin geldin hep,
Yemedim yedirdim, giymedim giydirdim derler ya,
Bu sözü duyduğumda; sen geliyorsun aklıma baba!

Şimdi ağlıyorum, hem yazarken,
Hem de düşünürken seni!
Kim bilir ne güçlükle büyüttün beni!
Ne zorluklar çektin, ne kadar ezdirdin kendini!
Dayanamıyorum seni böyle görmeye baba!

Küçükken kadir kıymet bilmezdik!
Dur derdin durmadık yerimizde,
Bazen dayanamaz kızardın!
Ağlardım babam beni sevmiyor diye,
Şimdi biliyorum sevildiğimi, biliyorum baba,

Onca şeye rağmen,
Hala gülmek için uğraşıyorsun ya!
Bu evlatlardan çektiğin nedir?
Seni ayakta tutan nedir desem!
Yine siz siniz dersin biliyorum baba!

Güldüremedik yüzünü bir türlü,
Böyle ağlaman reva değil sana!
Hayat çok garip baba
Herkesin tabağına aynı yemeği koymuyor ki?
Ne çıkarsa bahtına….

Hatun Yılmaz
www.kafiye.net