Oglum Özkana

Özümle yoğurduğum, kanımla doyurduğum!
Seni çok büyük acılarla doğurdum.
Her zaman sevgi ile bakıp büyüttüğüm,
Bir gün, bir ay, bir yıl değil,
34 dört yıldır hiç yanından ayrılmadığım,
Özverinin en yücesini yaptım!
Hiç bir zaman yorulmadım,
Tüm emeklerimi seni;
İyi bir evlat yetiştirmek için,
Uğraştım, başardım.

Sen benim gözümde,
Öyle bir esersin ki;
Hiç bir ressam çizmeye
Cesaret edemeyecek ,
Nesiller boyu yaşayacak,
Ne satılır, nede satın alınabilirsin!

Bu eseri yalnız fedâkar anneler çizebilir!
Kimse kıymet biçemez,
Yalnız tek rabim değer biçecek,
İşte onun için her zaman;
Cennet annelerin ayağının
Altına serilecektir!

Zülfiye  Dönmez
www.kafiye.net