SEVDİĞİM

Varlığın bana huzur veriyorken,
Yanımda olabileceğini düşünme düşüncesi bile
Huzur veriyordu.
Ve ben hep üşüyordum!
Ne zaman seni görsem gözlerine düşüyordum,
Bir bakışınla huzur buluyordum!

Sevdiğim başıma taç bildiğim,
Varlığın cennetim olmuşken,
Yokluğunu yaşatma,
Yokluğunu düşündürmekle
Aklımı alma benden!

Zaten ben bende değilim!
Aklımı da alma benden!
Kıskanıyorum seni senden….

Hatun Yılmaz
05.04.2009
www.kafiye.net