ANILARIM ÇIKINDA

Sığmadım hiç bir yere sevgi şevkat aradım
Kalbim karardı kırık yüzüm hiç gülmez asık
Abla kardeş anneyim kimseye yaramadım
Hayat boğuyor beni hava bulanık basık

Ömrüm su gibi aktı yaşamaktan vaz geçtim
Usandım yoruldum da hep yalnızlığı seçtim
Ecel terini döktüm bedene kefen biçtim
Hayat boğuyor beni hava bulanık basık

Kalemim bıkmaz yazar şarkı hüzzam tadında
Anneciğim kal dedim yalnız olan yâdımda
Yatar kalkar gezince sen varsın her adımda
Hayat boğuyor beni hava bulanık basık

Anılarım çıkında gayri durulmaz artık
Vedalaştım and içtim yıkık cıdarım yırtık
Öfkesiz yüreğimle hüzünler olmaz pırtık
Hayat boğuyor beni hava bulanık basık

Kaderimle baş başa sakın bakma arkana
Kırılmış kanatlarla uçma sevda çarkına
Edebiyen sil gitsin varma semtin parkına
Hayat boğuyor beni hava bulanık basık

TÜLAY ASLAN
www.kafiye.net