VE BİR GÜN

Ve bir gün zaman fısıldadı.

” haydi bakalım, gidiyoruz”
Nereye, demeye bile mecal kalmadan, tuttuğu gibi alıp götürdü, çilekeş rüzgarın tohum saçtığı kalabalık şehirlere.
Yüzlerde manasız gülüşler, alında verevli kaşlar, gözlerde binbir replik, mimikler donuk, jest uzanan işaret parmağındaki tehdit ve sanal bir bütündü insanlar. Kimi “hoşgeldin” dedi, sağ yumruğunu solumda bırakarak, kimi ” hoşbulduk” dedi, tümden gelip parcalayarak.
Insanlar işte;
Kurup bırakılan oyuncak arabalar gibi, kurup kurup saldıkları ve sonunda mutlaka bitip durduğun yada bir yere çarpıp takla attığın yerde izlerler seni.

Ve bir gün zaman fısıldadı.
” haydi bakalım, gidiyoruz”
Daha vahim senaryolara başrol kahramanı olmaya.
Belki de mutlu sona varır bu tren bu rayda. Kimbilir, zaman bu, hiç sormadı ki; “nereye abla?”

Elvan Usul
www.kafiye.net