BİR AKŞAM ÜSTÜ

Sessizce ve yalnız denizin kıyısında dalmışım derinlere.
Almışım kalemi elime, yüreğim seni hayal ediyor. Elim durmadan seni yazıyor.
Gözlerim dalıp dalıp gidiyor bulunduğun uzak diyarlara. Etrafım ter temiz,
eşsiz güzellik, deniz ve su masmavi gökyüzü birde özlemlerim ve ben!

Işıl ışıl parlıyor yıldızlar, yalnızlığım bu güzelliğe eşlik edercesine
gözlerim, yeniden dalıp gidiyor suyun içinde, çamura batmış Nilüfer
çiçeklerinin güzelliğine. Bakıyorum derin derin, Nilüferler çamurlu ve erişilmezler,
amma güzel kokular saçıyor etrafına.

İşte insanoğlunun hayatı da çamur gibi kokuşuktur. Amma isterse insanın Nilüfer
olma olasılığı kendisine bağlıdır. Kendi içindeki bilinmeyeni bilmeden, kimseyi
tanıyamasın, o kişinin esrarını çözmek için tek yol, kendi ilk önce kendini
güzelce tanımaktır.

Gizli katların arasında başka katlar gizlidir. Çünkü yaşam sonsuzluktur. İnsan
sağ oldukça öğrenir, öğrendikçe yaşamanın, güzelliğinin farkına varılır. Hayat
iyisi ile kötüsü ile güzeldir. Yaşamaya değer Nilüfer çiçekleri misali kokularını
saçarak, mutlu olarak işte budur yaşam. Kendini bilerek yaşamak.

Zülfiye Dönmez
www.kafiye.net