Babalar Günü Yaklaşırken….


Şirket çalışanı arkadaşı ile yapmıştı alışverişi.. Aldığı hediyeleri masanın üzerine koydu. Günü bitirdi.. Sabah onlara hediye paketi yaparken biran gözlerinin önünden hüzün bulutları geçti.. Çok çabuk bertaraf etti bu bulutları.. Hediyeleri verirken o değerli insanların gözlerinde göreceği o sevinç ışıltılarını düşünerek mutlu olmaya çalıştı..

 
2 sene olmuştu.. Koskoca iki sene.. Dün gibi geliyordu hala.. Alışamamıştı.. Hayatının en önemli insanını, babasını yitirmenin acısını zaten ömrünce unutmayacaktı.. Unutamazdı… O hala içinde, yüreğinde yaşıyordu.. Sevgisi sımsıcak.. Görüntüsü taptaze.. Tebessümü içten.. Her gözünü kapadığında kızına, kızlarına eşine el sallıyordu o nur yüzü ile.. Zaman gözlerinin önündeki görüntüsünü yitermesine hiç sebep olmamıştı ki.. Kadın babasını çok seviyordu.. Hep sevecekti..
 
Baba sevgisini yaşatmayı seçti kadın.. Hayatında değer verdiği insanları baba yerine koydu.. Bir zamanlar hayat arkadaşında bulmak istedi bu duyguyu.. O kişi bunu nasılda eleştirmişti oysa.. Keşke babasının huylarının onda biri onda olsaydı.. Başının tacı ederdi kadın.. Koca asla baba sevgisi ile mukayese edilemez tabiki.. Ama babası kadar sahip çıkabilseydi kadına; eminim ömrünün sonuna kadar eş, baba kadar değer görecekti kadının yüreğinde.. Olmadı.. Yolculadı adamı.. Hemde babasının yerini kimsenin doldurumayacını acı bir şekilde farkederek….
Sonra baba kimliğine yakın insanlar babalık etti kadına.. Kadının pek çok baba gibi sevdiği insanlar oldu hayatında… Teselli bulduğu… Avunduğu….
 
Emekli olmasına vesile olan hala patronum dediği ve sevdiği değerli can..
İşsizliğinin stresinde boğulurken ekmek kapısına vesile olan yüreği sevgi dolu dost.. Artık aileden biri gibi kabul edilen ailesininde hep yanında olan güzel insan.. dayıoğlu.. Ve… ekmek kapısının sahibi babasının pek çok huyuna düşüncelerine sahip olan, yüreğine hayran kaldığı büyük insan… Ona babalık eden, etmeye çalışan daha nice dost..dost yürek..
 
Artık babalar günü son iki yıldır olduğu gibi canını acıtmıyordu kadının
Babasının tüm sevgisini dağıtmıştı hayatındaki babalara.. Baba yerine koyduğu pek çok insanın her gülüşü onun babasına olan sevgisini pekiştiriyordu.. Onların gücü ile acısı hafifliyordu an be an Hayatındaki babaların gözlerinde yaşıyordu artık kendi babası. Yaşamaya devam edecekti ömrü oldukça Ve artık yüzünde hüzün bulutları anlık geçişlerle yok olacaktı.. Huzurluydu.. Hayatında artık hiçbir şey eskisi gibi değildi..
Yüzünde tebessüm, gözlerinde neşe, yüreğinde sevgi güne hep şükrederek başlıyordu Mutluydu ve artık mutlu yaşayacaktı..
Nur içinde yat babam.
Babalar günün kutlu olsun
Hayattaki babalarım
Sizleri seviyorum
İyiki varsınız
 
Sevgi ve Saygılarımla…
 
Şule Akar
11 06 2010
Saat: 09:00
www.kafiye.net