Zamanı Geldi

Her şeyin bir ilki var…
Benim ilklerim bir adım ilerlemedi.
Kalbin kalbe sözü var.
Benim ki de benim (de) demedi.

Yandım yakıldım kurak sularda. 
Ayağım elim semada. 
Gözümü kaparım bir yıldız kaysa.
Bir kere de…
Şans tutayım demedi. 

Kendimi anlatmak için, 
Gel beni al mı demeli?
Senle karışmış terim. 
Bereketini sürdüm tarlaya, 
Ürün vermedi.

Gözyaşım sertliğimden utandı akmadı. 
Yasaklar, 
Yoluma durdu şaşırtmadı. 
Duygular,
Zindan da kapı arkasında kaldı. 
Gün ışığına, 
Çık dedim kilitler açılmadı.

Her yeni günde seni dilemeyle…
Geçti ömrüm. 
Sana vereceklerim yük kaldı bende. 
Koştum yolum bilmeden. 
Bir iz bırakmadın niye?
Bir sokak başında, 
Önüme yüreğin dikilmedi.
O kadar baktım ufuk çizgisine,
Bacası tüten gemim ses vermedi.

Bu yılı bize tayin ettim.
Seni bulup seveceğim. 
Gözyaşına dokunup,
İçini titreteceğim

Nerede, senelerine yenisini ekledin.
Ben görmeden en güzel gülüşlerini serdin. 
Duyguların yorgun, dizin dermansız.
Kaybettiğin her şeyi
Sana getireceğim. 

Yalın ayak gezerek seni sezeceğim. 
Bulduğumda seni, 
Bir ömrün yorgunluğunu silip. 
Sevmek nasılmış göstereceğim. 

Sen dilediğinde elinde elim. 
Ruhum bu bedende, 
Ben sendeyim. 
Kurak çöller misali, 
Seni,
Kana kana içeceğim.
Omzuna başım düşer.
 Gözlerin bende gezer. 
Bu söz bana mı deme sakın. 
Melek çıktı yola sana gelir. 
Seni nefesim çıkana dek seveceğim. 
Seveceğim işte o kadar.

Melek Kırıcı
www.kafiye.net