Kaç Kalbin Vardı Senin?

Kaç fırtına kimbilir yeşerip soldu sende? 
Kaç sevgiyle yüreğin boşalıp doldu sende? 
Biri kapansın boş ver kapılar boldu sende 
Bazalt taşları kadar, siyah yastadır kalbim 
Ölümüme tek sebep, olacak yürek harbim.

Hangi matem yapışır, yokluğumda yakana? 
Mendiller kâr etmedi gözlerimden akana. 
Prangayı görürdün dönüp baksan arkana 
Hangi rüzgâr esip de savurur seni bilmem? 
Kurusa da o nehir bekleme geri gelmem.

Yoldaşım oldu keder, dinmez gözümde yaşlar 
Bu efkarın sonu yok bittiği yerde başlar 
Özlemleri taşımaz kanadı kırık kuşlar .
Göçmedi sürgündedir dönmezler artık geri 
Sitem ederler sana gittiğim günden beri..

Rüzgâr kasırga ise suçu ne dam saçağın? 
Biri sönse ne olur tüter üç beş ocağın? 
Kaç oynaşına açık kahrolası kucağın? 
Kaç dudakta izi var bilmem kirli busenin? 
Her sevene vermişsen kaç kalbin vardı senin?

Yedi rengin ahengi verdi sevdama ışık;
Leyla oldum izinde bendim vefalı aşık. 
Suçlu olamazsın sen, sütten çıkmış ak kaşık 
Yaşadığın her şehri kendime sevda bildim; 
Eğilmezdim kimseye yalnız sana yenildim. 

ESRA DEREL
www.kafiye.net