İÇİNİ KEMİREN

Ait olmadığın yerde hissettin mi kendini hiç?
İçini kemiren kurda hesap sorduğun oldu mu senin de?
Biliyor musun ben bunları hep hissettim
Hatta hafızası olmayan bir şehire yerleşip
Ben olduğumu bile unutmak
Sadece omzunda yaşamak istedim..
Oysa..  oysa bak halime şimdi neredeyim?..
Kocaman ışık huzmesi içinde,
Karanlığa hapsolmuş bedenim ve ruhum..
Gözümün ferini de söküp alsınlar
Alsınlar söyle acımadan..
Nasılsa başımı kaldırıp bakmayacağım
Hiç bir yere, hiç bir şeye.. hiç kimseye
Artık bakılacak ne kaldı senden sonra?..
Gel otur desem karşıma
Ve gelsen tam karşıma tanır mıydın beni?
Evet tanırdın.. tam bıraktığın yerdeyim çünkü
Ve bıraktığın halde..
Hadi gelmişken ellerinle göm bedenimi ve ruhumu
Biliyorum onun için gelmiştin zaten
Ve huzura erdir artık enkazını
Ve…. ve.. son kez SEN olayım
AŞK revan içinde…

 

Nazlı Saraç Orak (Naz’ca)
www.kafiye.net