ANNECİĞİM

Sen yoksun açmıyor güllerin küste
Umutlar tükendi kalmışız yasta
Kapı çalındıkça kulağım seste

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Yaptığın işlerin yarıda kaldı
Yatağın yorganın dürüde kaldı
Ellerimiz bom boş kuruda kaldı

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Yurdunu yuvanı bırakıp çıktın
Bilsen yüreğimi korlarda yaktın
Çağlayan olupta gözümden aktın

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Garip babacığım yoluna bakar
Gizli gizli ağlar yaşını döker
Öksüz kalmış gibi boynunu büker

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Bize şahin gibi kol kanat gerdin
Şefkatle koklayıp sevgiyle sardın
Bilinmez dertlerle kendini yordun

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Evine vardım da bacan tütmüyor
Anam senin yerin kimse tutmuyor
Çektiğin çileler bir gün bitmiyor

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

 

Beyaz tülbentini buldum ağladım
Resminin önünde kaldım ağladım
Rabia der saçım yoldum ağladım

 

Dön gel anneciğim yüzümüz gülsün
Dön gel de evimiz neşeyle dolsun

RABİA SAYLAM TAŞDEMİR 29/12/2013
www.kafiye.net