Aslında Çok Şey Bekliyordum..

Aslında çok şey beklemiyordum yaşamdan.. Ta en başından beri.. Kendimi bildim bileli.. Bu kadar yaş yaşamadan, bunca tecrübeyi kazanmadan, kazançları ve kayıplarıyla zamanı tüketmeden önce de böyleydi.. Şimdi de böyle.. Aslında çok şey beklemiyordum yaşamdan… Basit kadınca isteklerdi benimkiler aslında.. İyi bir iş, kariyer, bir eş belki bir çocuk, sıcak bir yuva.. Sağlıkla sıhhatle bu güzellikleri yaşamak, keyif almak ve belki de mutlu olmaktan başka bir şey değildi düşlediklerim.. Kimi zaman kader deyip kendimi avuttum, kimi zamanda kendimi kandırdım.. Ama hiç bir zaman ne iyi niyetimi yitirdim, ne yüreğimi sevgiden uzaklaştırdım. Yaşam önüme ne getirdi ise onu yaşadım.. Ya kendi hatalarımı, yada bana sunulanı.. Ama ne yüzümdeki tebessümü soldurdum, ne de umutsuzluğa kapıldım.. Çok düştüm, kalkmayı öğrendim..  Tökezledim bazen de, düşmeden ayakta durdum.. Bazen teselli bir dost oldu, bazen sevgili.. Ama hayattan keyif almak hiç bitmedi…

Aslında çok şey beklemiyordum yaşamdan… Kendimi kandırıyordum aslında.. Beklediklerim çok şeydi aslında ben bunu görememiştim. Yada beklediklerime kavuşmak için kendime katmam gereken artıları yakalayamamıştım.. Bir şeyler yarımdı..  Eksikti.. Sevdiğim bir insan bana ruh haline bağımlı olmadan davranırsan bu akıllılıktır dedi.. Ben ruh hallerime kurban ettim belki de aklımı… Kullanamadım… Pollyanna ruhum hep bana teselli… Yaşam istediğim hayatı sunmadı belki ama. Öyle güzel dostluklar, öyle güzel paylaşımlar oldu ki yaşamımda hep şükrettim..

Elimde daha baskıya girmemiş basılmak için bekleyen ve hala üzerinde çalışılan bir kitap var. Yazarı benim için çok değerli.. Okuyucuları ile paylaşmadan önce bu değerli eseri benimle paylaştı. Kapağı olmayan ve bugün okuyup bitirdiğim kitabı herkesten önce okumanın keyfini tattım.. Çünkü bu bir paylaşımdı.. Ve bu paylaşım bana özeldi..

Sonra bir sevdiğim çok değerli ve üzerinde çok fazla çalıştığı bir işin ön çalışmalarını benimle paylaştı, demosundan önce her aşamasını yaşadım onunla birlikte.. Haddim olmayarak müdahale bile ettim, düzeltmeler yaptım. Çalışmalarında yaşadığı gerginliği paylaştım hatta ben bile ona gerginlik yaşattım.. Ama bu paylaşımda hoştu.. Çünkü bu bir paylaşımdı.. Ve bu paylaşım bana özeldi…

Sonra bir arkadaşım hayatında birden bire hiç ummadığı bir anda hastalıkla tanıştı.. Yaşamının hesabını yaparken kendinden bir şeyler bırakmak istedi ardında.. Güzel bir eser hazırlamaya çalıştı.. Bana yolladı okumam için.. İçinde kah yaşamı vardı, kah duyguları.. Yine baskıya daha girmeden bu çalışmaları bana yollamasından keyif aldım.. Çünkü bu bir paylaşımdı.. Ve bu paylaşım bana özeldi..

Daha bunun gibi nice güzellikler var yaşamımda.. Hayattan çok şey beklemiyordum belki ama beklediklerimi bulmayı umud ederken bulduklarımla çok daha mutluydum.. Bunu bugün çok daha iyi anladım.. Ve yaşamdan bulduklarımla gurur duydum.. İyi ki varsınız dostlarım, arkadaşlarım, sevdiklerim.. Sizleri seviyorum ve sizlerle paylaştıklarımla ben çok mutluyum..


Şule AKAR  
24.01.2006 Saat 14:15
www.kafiye.net