HASTAYIM ANNE

Hastayım anne, rüzgâr;
Yine yokladı gül pare tenimi,
Yağmur süzüldü ciğerlerimden;
Yüzümün çeşmelerine.
Sıkılıp gezen ruhlar gibi,
Müstehzi ve titrek bedenimi,
Cehennem ateşi aldı,
Mümbit ayazların mukabilinde.

Hastayım anne, gözlerim,
Tekerrür eden zaman misali
Ne müsekkin bulur bakışlarda,
Ne rengi kalır muvazene
Kırılmaya müzmin yüreğim
Daha dirayet gösterebilir mi?
Sararan yapraklardan,
Mücerret ruhumun gamzesine.

Hastayım anne, tabipler,
Müruruzamanı bekler müteessir,
Muhayyer eşya değil ki,
Beğenmedim, istemem diyebileyim.
Gülüşüm, nihai perdelerin ardından
Yalnız sana serpilir,
Yalnız seni görürüm oradan anne,
Yalnız rüyalarına gelebilirim.

Eylül 2007
Elvan USUL
www.kafiye.net