GÜLÜMSERDİN

Hani resimlerine baktığım o küçüklüğüm!
Hani ilk şekillerini incelediğim çocukluğum!
Hani boyama yaptığım resim sayfalarım?
Şimdi hayallerini yaşadığım o çocukluğum.

İlk harf öğrendiğim, ilk bilgi kaynağım,
İlk okumayı söktüğüm, ilk defa coştuğum,
İlk insan olmanın yolarını doya doya duyduğum,
İlk defa canım sıkıldığında oyalandığım kitabım.

İlk aşkı, ilk gezmeyi, ilk sevgiyi sende buldum!
Sen öğrettin bana sevgiyi, mutluluk doluyum.
Sevgiliye mektup yazmayı, sevgiyi sende buldum!
Çalışmanın önemini, kişiliği sende buldum kitabım.

Rast gele sayfalarını yırttım, kırdım seni!
Kimi zaman sayfalarını karaladım, bana gülümsedi
Sokak ortasına bıraktım, ateşe attım seni,
Beni bırakmadı vefakar dostum, hep gülümsedi.

Her şeyimle sana güvendim o yıllarda!
Dert ortağım oldun o soğuk gecelerde,
Göz yaşımı sildim yaprağına o ıssız gecede,
Bana direnmeyi öğrettin kitabım, o gecede!

Dert ortağı, can yoldaşı olursun sen!
Yol gösteren, milleti uyandıransın sen!
Vatanı kuran, vatanı yüceltensin sen!
Benim dert ortağım, benim kitabımsın sen!

İzmir / 28.10.2000
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net