ŞAŞAN BEN İDİM

Tacını, tahtını uğruna senin
Bırakıp peşine düşen ben idim
İçerden vefalı çağrına senin
Koşup, engelleri aşan  ben idim

Ebrehe filleri yürürken çölde
Közlerden balığa dönüşen gölde
Şirk ile kaynayan o malum ilde
Nefretle kaynayıp coşan ben idim

Kumlara karıştı Mecnunun teri
Yazık Kerbela da gördük beteri
Evlad-ı Resule, düşman, müfteri
Önünde kabımdan taşan ben idim

Yorulmuş bedenle, kalpte sızıyla
Bir nesil vuruştu oğlu, kızıyla
Kuru ekmeğiyle  nemli tuzuyla
Hız alıp tarihe koşan ben idim

Ahmağın ağzında söz ıslanmazken
Verilen öğütle hiç uslanmazken
Rahmanın adını içten anmazken
Tavrını övene şaşan ben idim

NİLÜFER SARP________ 22.12 .2011
www.kafiye.net